Tüm öyküleri ardındaki yazarı görmek için okurdu. Yorgun omuzlarına bir çift kanat olacağını umut ederdi bu görünün. Bir gün aynanın karşısında tıraş olurken gördü yazarın gerçek hüznünü. Hayat dediği heyulaya onun anlattıklarına tutunarak dayanmaya çalışıyordu oysa!
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü580
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder