Kente yağmur yağıyordu. Mutsuz yüzlerini yıkıyordu kirli ruhlar düşen damlaları toplayarak. O zaman gördüler işte indirme gemilerini gökyüzünde. Bir sevinç çığlığı koptu kentin bağırsaklarından, tarifsiz. İlk ışın bombası da bu sırada aydınlattı dünyaları, ışıltıyla.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü589
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder