Kapının önünde botlarımı yere vurup üzerindeki karları temizledim. Kapıyı açıp içeri girdim. Montumu astım. Oturma odasına geçip tekli koltuğa oturdum. Burası benim evim mi? diye bir soru düştü zihnime, ürperdim. Burada yaşıyordum, evet, ama yaşamak yetiyor muydu?
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü598
.png)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder