Yolumuz kendi gölgelerini koruyucu cinler olarak kabul eden insanların yaşadığı bir kente düştü. Gün boyu gölgelerinin koruması altında olduklarına inanıyorlardı. Ya, dedim gülerek, gece çökünce ne yapıyorsunuz? Dünyanın gölgesine karışmanın huzurunu yaşıyoruz, dedi.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü647
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder