Sağır kemancı sıcak bir yaz günü dilsiz dondurmacının yanına durmuştu. Kemanından hoş nağmeler yükseliyordu. Birbirlerini uzun zamandır tanıyorlardı ama hiç konuşmuşlukları yoktu. Konuşacak bir şeyleri olup olmadığını da bilmiyorlardı. Böyle iyiydi. Bunu biliyorlardı.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü688
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder