Nur Sena Tınmaz'a
Mataramdaki son yudumu da içtikten sonra çölde susuzluktan ölmem için gereken tüm şartlar oluşmuştu. Selim, bu düşünceme hemen muhalefet şerhi koyup, çıkmamış candan umut kesilmez, dedi. Çıkacak can benimki, dedim, sen keyfine bak. Bir süre hiç konuşmadan ilerledik.
Selim, şu sedire otur da biraz dinlen, dedi. Oturdum. Buz gibi ayran getirdi. İçtim. Selim, ben öldüm değil mi, diye sordum. Yok, dedi, sadece şuurunu kaybettin. Kendime gelebilecek miyim, diye sordum. Cevap vermedi ama eliyle çölün ortasını gösterdi. Ilgımların arasından beyaz bir küheylana binmiş ölüm meleği geliyordu. Gözlerim yaşardı. Ne oldu, dedi Selim üzüldüğümü düşünerek. Ne olacak, dedim tuhaf bir coşkuyla, bu kadar yakından hiç melek görmemiştim.
[ izzet koçak ]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder