Kırk akıllı çınarın altında oturuyordu. Beni görünce ayaklandılar ama taşı kuyuya atmamı engelleyemezlerdi. Koşarak kuyunun başına gittim. Etrafımı sardılar ama bir tuhaflık vardı hallerinde, bir delilik sinmişti üzerlerine. Kuyuya baktım. İçini taşla doldurmuşlardı.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü854
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder