En büyük korkum ıssız bir adaya düşmekti. Bu korkumla yüzleşmek için tekneyle bir yolculuğa çıktım. Tahmin ettiğiniz gibi bir fırtınaya yakalandım ve teknem battı. Gözlerimi bir sahilde açtım. Ellerimi cebime sokup, ıslık çalarak sahilde yürüdüm bir süre, korkum geçti.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü508
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder