Yağmur yağıyordu. Pencerenin önündeki koltuğa oturmuş dışarıya bakıyordu. Bir şey eksikti. Cümle yarım kalıyordu. Çiçekleri suladığı fısfısı aldı. Pencereyi açtı. Dışarıdan camları bir güzel ıslattı. Tekrar koltuğuna oturdu. Şimdi oldu, dedi. Camlara vuran yağmur...
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü518
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder