İnsan düzeni bozmuştu. Kangal, süs köpeğine dönmenin kederini, kurt kurşun yaralarının acısını taşıyordu. Koyunun merkez olduğu mücadele bitince ruhları da yozlaşmaya başlamıştı. Usulca uçurumun kenarına gelip kendilerini koyunca bir irfanla boşluğa bıraktılar.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü505
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder