Bilinçaltıma inmek için asansörün önünde bekliyordum. Elimde sahaftan aldığım, okuna okuna hayatından bezmiş bir macera romanı vardı. En son, hatırladığım kadarıyla asansörün kapısı açıldı, içeri girdim ve düğmeye bastım. Bilincimi de tam o sırada kaybetmiş olmalıyım!
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü698
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder