[ YAZMADAN YAŞAYAMAZDIM ]*
Zihnimin karanlık bir köşesinde yeşermeye başlayan öyküyü, serpilip gelişmesi için daha ferah bir başka köşeye taşıdım. Ara sıra dönüp kontrol ediyordum. Bir gece yarısı aniden uyandım. Öykü tüm zihnimi kanser gibi sarmıştı. Artık onu yazmadan yaşamam mümkün değildi.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü558
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder