[ KUYUDAN BAŞLAR BAZI GÖĞE YÜKSELİŞLER ]*
Kardeşlerim beni tutup kuyuya attığında çok korktum. Nasıl olup da ölmediğime, bir yerimin kırılmadığına şaşıyorum. Bir müddet bunun bir şaka olduğunu ve gelip beni çıkaracaklarını düşündüm. Adım Yusuf değildi ama ben de gelip beni kurtaracak bir kervan beklemeye başladım. Hayra yordum, uyanıkken gördüğüm rüyayı. Ne kardeşlerim geldi, ne de kervan. Kurtulmak için gösterdiğim tüm çaba boşa gitti. Ruhum göğe yükselirken gördüm kuyunun dibinde çürümeye bıraktığım cesedimi. Kuyunun dibinde çok acı çektim ama benim de göğe yükselişim sonuçta bir kuyuda başladı.
[ izzet koçak ]*
#mikroöykü768
