[ DEPREM ]*
Yazar masasının başına geçti. Bilgisayarını açtı. Yazmaya başladı. İçindeki kelimelerin parmak uçlarından sızıp ekranda görünmesi heyecan vericiydi. Heyecanını kontrolü bir şekilde metne aktarmayı umuyordu. Her şey yolunda giderse iyi bir öykü yazacaktı. Beklediği gibi olmadı ama. Bir kelime tüm heyecanı üzerinde toplayıp, beklenmedik bir anda yazarın parmak uçlarını yarıp ekranda belirdi. Öykünün tüm dengesi bir anda bozuldu. Cümleler çöktü. Paragraflar dağıldı. Betimlemelerin beti benzi attı. Karakterler korkuyla kaçıştı. Yazar ne yapacağını şaşırdı. Tüm enerjisi açığa çıkmış ve kurgu darmadağın oluvermişti. Durdu. Derin bir nefes aldı. Öyküden geriye kalan yıkıntıya baktı. Parmakları klavyenin üzerinde hareket edemiyordu. Öykü parmaklarının üzerine çökmüştü sanki. Gözlerini kapattı. Bir ses duydu sonra, kimse var mı, diye sesleniyordu bir yerlerden.
[ izzet koçak ]*
#mikroöykü763
