Körlük

[ KÖRLÜK ]*

Fikirleriyle karanlıklar içinden bize aydınlık bir yol çiziyordu. Onu takip etmeye başladık. Gözümüze tuttuğu ışıkla aydınlanıyordu önümüz. Bir süre sonra o yolun bizi bir yere götürmediğini fark ettik. Elimizi gözümüze siper edince onu karanlıkla birlikte gördük.

*[ izzet koçak ]

#mikroöykü447