Şemsiye

[ ŞEMSİYE ]*

Yağmur yağıyordu. Pencereden dışarıya bakıyor. Bir şemsiyesi olmadığına üzülüyordu. Şemsiyesi olmadan dışarı çıkamazdı. Bu annesinin kati şartıydı. Bir gün biriktirdiği parayla bir şemsiye aldı. Yağmur yağarken sevinçle kendisini dışarı attı. Şemsiyeyi ise hiç açmadı.

*[ izzet koçak ]

#mikroöykü862