Günlükler
- I
Hayat, bir düzlem üzerinde gitmiyor.
Yaşadığım şeyleri belli bir aralıkla tekrar yaşıyorum. Zaman uzayıp gitmiyor;
kıvrılıyor, büklümler çiziyor, dönüyor ve bir nokta olup kayboluyor. Sonra
yeniden…
Bu döngüsellik karşısında iyi ki ölüm
var, diyorum. Çünkü birçok duruma tahammül edemiyorum. Ve tekrar edeceklerini
bilmek ne kadar olumlu olmaya çalışsanız da rahatsız edici. Ki ben hiç de
olumlu bir insan sayılmam.
Bugün yalnızlığımın üçüncü, inzivamın,
aradaki kopuklukları birleştirirsek, altmışıncı saati.
İnzivalar bana hep iyi gelmiştir.
Çoğunluğunu uyuyarak geçiriyor olmam
inzivamı sıhhatini ne kadar bozar bilemiyorum. Umurumda da değil, sanırım.
Biraz kitap okuyor, biraz müzik
dinliyor, biraz film seyrediyor, biraz yazı yazıyorum.
Geriye dönüp birçok şeye keşke diyorum,
sonra keşke dediğim şeyi yaşamış olsaydım bugün başka keşkelerim olacaktı diye,
keşkelerimi geri alıyorum.
Durmadan çay içiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder