Kurmaca
Günlükler - VI
Ben
miyim, sonsuz mantığın içerisindeki tek kişilik mantıksızlık. Düzenin içindeki
tüm düzenbazlıkları mı keşfettim yoksa.
Yolumu
mu kaybettim, yoksa yoldan mı çıkarıldım; belki de kimsenin öğrenmek istemediği
bir şekilde yolumu buldum.
Birbiriyle
alakası olmayan cümleleri bir araya getirmekti marifetim. Bu marifet bana,
suyun ruhundaki ateşi, sükûnetin gözlerindeki öfkeyi, yağmurun avuçlarındaki
azabı gösterdi.
Neyi
görmekten kaçtıysam kalemim ona bulayıp bıraktı bembeyaz kâğıtları. Kâğıdın da
beyaz olmadığını o zaman anladım.
Aynalara
bıraktığım soluğum o zaman bir iz bırakmadı sırların sırrı üzerinde.
Tüm sır
aslında hiçbir sırrın olmadığıydı, hakikat o kadar aşikârdı, o kadar ortadaydı
ki görmemek için cehennemden emanet getirdiğim korları yüreğime hiç acı
duymadan basmam gerekiyordu.
O günden
beri kalbimin yerinde bir tutam kor taşıyorum tüm insanlığım adına.
Bu kez;
siz kalın, ben gidiyorum.
İzzet
KOÇAK
Karanlık
Sözler Akademisi – Kurmaca Günlükler VI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder