[ ELLERİMDE BİR DEMET KARANFİL ]*
Elimde bir demet karanfille beni görünce hemen sordu. Üstat nereye gidiyorsun? Sesindeki alay yüzüne yayılmıştı. Sevdiğimin yanına, dedim çiçekleri göstererek. Nerede oturuyor, diye sordu. Sana ne dememi bekliyordu ama yapmadım. Oturmuyor aslında yatıyor, dedim. Geçmiş olsun, hasta falan mı, dedi merakla. Yok, hasta değil atlattı, dedim. O şimdi ölü, diye sözü açılmış gediğe yerleştirdim. Ne diyeceğini bilemez bir halde kıvranmaya başladı. Başın sağ olsun, dedi. Sen sağ ol, dedim ihtihzayla, sevdiklerimiz zaten birer birer bizi terk ediyor!
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü844
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder