GÖRÜNMEZ ADAMLAR
Yavuz iyice hırçınlaşmış. Çevresindeki kimseyle anlaşamaz hâle gelmişti. Yaşanan sorunlar nedeniyle okul idaresi, durmadan ailesini okula çağırıyordu. Aile çaresiz, okul idaresi bezmiş durumdaydı. Benim de zamanında uyumsuz biri olduğumu bilen rehber öğretmen çareyi Yavuz’u benim başıma sarmakta bulmuş ve kendim gibi yola getirmemi ima etmişti. Yavuz’la ilk görüşmemiz sıkıntılı olsa da birbirimizi anlıyorduk. Daha sonra sıklıkla görüşmeye başladık. Yavuz, çevresiyle çok daha az sorun yaşamaya başladı. Rehber öğretmen geçen salı günü beni yanına çağırıp, bunu nasıl başardığımı sordu. Bu, Yavuz ile benim aramdaki bir sır, dedim ve masadaki şekerlerden bir avuç cebime atıp odadan çıktım. Yavuz yola falan gelmemişti, ona sadece görünmez olmanın yolunu göstermiştim. Büyülü cümlemiz, “İnsanların fikrine katılırsan seni rahat bırakırlar ve görünmez olursun.” idi.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü
