[ KİBRİT ]*
Sohbetin bir yerinde gözüm sehpanın üzerindeki kibrite ilişti. Selim’e göz atıp kibriti gösterdim. Yüzü asıldı. Çaylarımız bittikten sonra kalktık. Ev sahibi bizi bahçe kapısına kadar yolcu etti. Bu sırada evden bir feryat yükseldi. “Yangın var, yetişin!” diye. Ev sahibimiz koşarak geri döndü. Ben de Selim’e döndüm. “Ne yapayım,” dedi, “kibriti öyküye sen soktun!”
[ izzet koçak ]*
#mikroöykü781
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder