[ KORKULUK ]*
Beni tarlanın ortasına bırakıp gittiklerinden beri büyük bir korkuyla yaşıyorum. Korku, somut bir varlığa bürünmüş, dolanıyor etrafımda. Gözlerimi açamıyorum, yerimden kıpırdayamıyorum, öylece donup kaldım. Kuşların korkunç çığlıklarını duyuyorum hep: korkuluk burada!
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü608
