[ UNUTMAK KADERDİR ]*
Öğrencilerle kütüphanede sessizce kitap okuyorduk. Okumayı bırakıp onları izlemeye başladım. Bir süre sonra teker teker saydamlaşmaya ve gözden silinmeye başladılar. En son bir sigara dumanı gibi dağılıp gittiler. Bir gün onlar da beni böyle unutacaklardı muhakkak.
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü325
