[ UZUN YILLAR OLDU ]*
"Kapının zili çaldığında ekmek almak için dışarı çıkmak üzereydim. Kapıyı açtım, yüz yüze geldik. Yüzünde bir gülümseme belirdi. Beni tanıdın mı, dedi. Yüzüne dikkatli bakınca çıkardım. Onu sanırım on beş yirmi yıldır görmüyordum. Uzun yıllar oldu, dedi, o zamanlar çok küçüktün. Benim onu tanıman normaldi ama onun beni bunca yıl aradan sonra tanımış olmasına şaşırmıştım. Elindeki zarfı uzattı. İmzalanacak yerleri gösterdi. Hızlıca imzaladım. Göz göze geldik, benim zihnim çoktan som bir öfke birbirine girmişti. Gözlerim onun gözlerindeki muhabbeti görecek durumda değildi. Ama o, benim gözlerimdeki karanlığı görmüştü. Söylemek istediklerini de alıp, kısa bir veda ile hızlıca kapıdan uzaklaştı. Elimdeki zarfa bakarken, gerçek, dedim içimden, bazen sadece hayal kırıklığıdır."
*[ izzet koçak ]
#mikroöykü419
