Kendi Sesini Aramak

Kısa sayılacak uzun bir süredir yazma eyleminden uzak duruyordum. Bu uzak duruşun öyle afili bir açıklaması da yok ne yazık ki.

Başladığım bir çalışma öylece orta yerde duruyor. O öylece boynu bükük beklediği için başka bir çalışmaya, küçük bir köşe yazısına yüz vermek, ona ihanet ediyormuşum hissine kapılmama neden oluyor. Bu hissiyat ile de yazdığım her satır bir başkasının sessiyle yankılanıyor zihnimde.

Kendi sesimi bulamamak her geçen gün beni hayatımın en önemli eyleminden uzak kalmama neden oluyor.

Yazmak hayatımın anlamı; çünkü yazmadığım her gün büyük bir yoksunluk hissediyorum. Dünya bir çöl oluyor, ben de çöldeki dipsiz kuyu.

Yazmak, ne kadar acı verir bir bilseniz müptelasına. Bir bilseniz yazmaya müptela olduktan sonra ondan uzak durmaya çalışmanın verdiği ıstırabı. Bu kadar ıstırabı çekmeme sebep ne? Bir ses!

Kendi sesimi arıyorum yazdıklarımda, ve bulamıyorum. Yazıyorum ve yok ediyorum.

Yok ediyorum. 

Değini - 12/10/2013