Eşkıyanın Son Ahı

Yağmurda sallanır kalp bir yaprak gibi
Kalbi, bir ceset göğsünde taşır kurşun gibi
Bir karamsar aydınlık kuşatır kuşları
Kervan yıldızlar kayınca yönünü şaşırır

Yelkovanın ruhundaki rüzgar gelip geçerken
Atsız süvarinin kılıcı kınında titrer
Bir düşünce sessizce oturur göğüslere ağır
Yağmur yağar, bulutlar kararır, güneş solar

Bir düşünce büyür yağız akrep
Sessizlik, som karanlık bir aleve döner sonra
Ve darağacında kalır eşkıyanın son âhı
Aşk, boşlukta donar kalır.




İzzet KOÇAK